H ΠΟΜΠΗ
27-11-2010 Χώρος τέχνης "Το βρυσάκι", ΑΘΗΝΑ
Οταν οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζουν την παράσταση ως χοροθεατρική εγώ θα έλεγα πως είναι και διαδραστική. Μόνο που η διάδραση κοινού με την ομάδα που παρουσιάζει την “Πομπή” δεν είναι η καθιερωμένη με τη σκηνή να υποδηλώνει τον πλήρη διαχωρισμό ανάμεσα σε δρώμενα και θεατές.
Από την είσοδο στον χώρο τέχνης “To βρυσάκι” γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι δεν υπάρχει ξεκαθαρισμένη χωροθέτηση σκηνής, όσο και πορείας των δρώμενων. Η μουσική που προετοιμάζει την παράσταση είναι ιδανικό υπόβαθρο με το βίντεο που προβάλλεται στο σημείο που θα εκτιλυχθεί η πρώτη σκηνή της πορείας των 5 μελών της θεατρικής ομάδας “Λάσπη”.
Το κοινό ακολουθεί την πορεία των δρώμενων που εκτυλίσσονται, ακολουθώντας επί λέξει και τον τίτλο που της προσέδωσε με τις χορογραφίες της η Μαργαρίτα Χρυσικοπούλου. Με τη μουσική να ενδυναμώνει τις κινήσεις και να λειτουργεί ως σιγαστήρας των ήχων που πηγάζουν με οποιονδήποτε τρόπο από τη χοροθεατρική ομάδα, η “Πομπή” των χορευτών παίρνει από το χέρι τους παρευρισκόμενους και τους οδηγεί σε κάθε δωμάτιο του χώρου τέχνης. Εκεί τα εικαστικά θα προσδώσουν μια μοναδική ατμόσφαιρα και οι φωτισμό θα υποβάλλουν ακόμα περισσότερο τις κινήσεις και την απόγνωση που νιώθουν, θρηνώντας! Για ποιο πράγμα όμως;
Η πλήρης έλλειψης σαφήνειας στη θεματική της “Πομπής” δίνει το απόλυτο δικαίωμα σε κάθε θεατή να προσδώσει νόημα όπως εκείνος το επιθυμεί και το νιώθει. Ο ελευθεριακός αυτός τρόπος απόδωσης της παράστασης αποδίδει και τις μέγιστες διαστάσεις που μπορεί να λάβει ένα έργο τέχνης, κι αυτό προκύπτει από το γεγονός της έλλειψης μηνύματος. Για το λόγο αυτό θα σας προτείναμε να μην μπείτε στη διαδικασία κατά τη διάρκεια της παράστασης να δώσετε εξήγηση στο τι κάνουν την εκάστοτε στιγμή! Βιώστε την αποτυπώνοντας την καθαρή στο μυαλό σας από σκέψεις, δίνοντας τροφή σε συζητήσεις που θα ανακύψουν είτε με συντελεστές, είτε με άλλους ανθρώπους που βρέθηκαν πλάι σας σε κάποια από τις αίθουσες. Από τις σκέψεις αυτές θα προκύψει και η δική σας θεώρηση για τι νόημα θα μπορούσε να αποδοθεί στην "Πομπή", με την προσωπική μου να είναι η Φύση που οδηγείται, θρηνείται και επανερχεται στην αρχική της θέση ακολουθώντας τις ψυχές των ανθρώπων.
Εκείνο πάντως που σίγουρα θα σας γοητεύσει είναι ο τρόπος που αποδίδονται οι κινήσεις από την ομάδα, αναδεικνύοντας τις εξαιρετικά αποδοσμένες μορφές από το μακιγιάζ και τα ενδύματα που φέρουν στα κορμιά τους. Αναμφίβολα από καθαρά φωτογραφική οπτική θεώρηση η παράσταση είναι μια πανδαισία απόγνωσης και εσωτερικού θρήνου με τη μουσική να τη μεταφράζει σε ήχους που εχουν μέχρι και 12φθογγικό σύστημα αρίθμησης (σύγχρονη μουσική/Ιάνης Ξενάκης)!
Εχετε σήμερα, Κυριακή 28 Νοεμβρίου, την τελευταία ευκαιρία να βιώσετε μια εμπειρία μοναδική από μια ομάδα νέων παιδιών, που αναμφίβολα έχουν πολλά να σας πουν για την προσπάθεια τους αυτή και μην παραλείψετε να περιηγηθείτε στα δωμάτιο με πλήρη φωτισμό για να θαυμάσετε τα εικαστικά και το στήσιμο της παράστασης! Κι αν καταφέρετε και βρεθείτε θα ακολουθήσει γιορτή για το πέρας των επιτυχημένων παραστάσεων στο χώρο αυτό!
Λευτέρης Τσουρέας
Πηγή: www.soundmag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου